zondag 1 mei 2011

And the winner is.....

Ik heb een trauma als het op tandartsen aankomt. Als kind hadden we de tandartsbus die 2 keer per jaar voor school kwam rijden om alle kindjes te martelen. Als je de leerling was die als laatste op de lijst stond. omdat je nou eenmaal een achternaam had die met een van de laatste letters in het alfabet begon dan was je de "ties"!
Ik dus...!
Zo is het me dus overkomen dat 4 mensen mij vasthielden om ervoor te zorgen dat het chinese martelaarswerktuig (genoemd Dokter Chong) me een tand kon boren. Ja dat ging dus gruwelijk mis. Ze hebben me in de tong geboord. Het bloed spoot eruit en mijn vertrouwen in de mensheid en dan meer specifiek de tandartsen was met het verdwijnen van mijn bloed ook voorgoed verdwenen. Ik ga inmiddels trouw naar mijn tandarts om erger te voorkomen..maar als angstpatiente schijt je dus 4 kleuren bagger zo'n 2 dagen voor de afspraak, vooral als je dan ook nog slechte tanden hebt. (na 4 bevallingen schijnt dat normaal te zijn).
Vrijdag ben ik bij mijn eigen tandarts geweest voor een vermeende (ja je leest het goed!) tandvleesontsteking. "Spoelen met Chloorhexidine dan komt het allemaal in orde!" Ik hoor het hem nog zeggen. Niks kwam er goed. De pijn werd steeds erger en de zwelling ook. Notabene bij een tand die al 3 keer een wortelkanaalbehandeling heeft gehad. Nadat ik gisteren om 4 uur in de middag al reeds 6 tabletten brufen had gehad, a 400 milligram was ik er wel klaar mee.
De weekenddienst (vrijwillig) gebeld en ik mocht om 18.30 komen. Pff gelukkig maar dacht ik nog.
Ik was gelukkig direct aan de beurt en mocht mijn mond openen voor een mij volkomen onbekende tandarts (stap 1....controlefreak overwinningsstapje). Na een korte blik in de mond zei hij heel opgewekt: O ik zie het al, effe een foto maken."Op dat moment was ik er nog van overtuigd dat het met een klein sneetje in het bultje gedaan zou zijn. Maar neeeee hoor. Op de foto was zichtbaar dat boven de reeds dood verklaarde tand zich een enorme hoeveel troep en druk had opgebouwd. Ik zou een endo krijgen. Een watte?? Een wortelkanaalbehandeling. Waarop ik natuurlijk aangaf dat ik er al drie bij die tand had gehad. Nou hij verwedde er 100 euro voor dat dat niet zo was. (die heb ik trouwens wel gewonnen, maar krijgen zal ik ze wel niet).
Inmiddels was mijn stressniveau gestegen tot trillen en hijgen en moest ik dus heel goed bij mijn positieven blijven om hier in toe te stemmen.
Uiteindelijk ging hij aan de slag met de verdoving. Als always...werkt die niet, omdat mijn systeem blijkbaar niet vatbaar is voor normale verdovingen en pijnstilling. Hij begon met boren (aaargh dat geluid alleeen al) en ik lag zo gespannen als een boog in de stoel. Hij vertelde netjes wat hij allemaal ging doen en de tranen begonnen te rollen over mijn wangen. De ontzettend lieve assistente, stond mij met zakdoekjes en een ferme hand terzijde (meiske zal vandaag wel bij de eerste hulp zitten met een gekneusde hand). Het begon nu echt pijn te doen ondanks het bijspuiten. En daar kwamen ook al de gevreesde vijltjes om het kanaal te reinigen.
Kanaal open, raggen met dat vijltje, troep eruit, spoelen met chloor en klaar, dacht ik nog. Nou ik zal het in een paar woorden samen vatten. Hij heeft 28 vijltjes moeten gebruiken om het kanaal, dat door de ontsteking die dus nooit weg is geweest, schoon te krijgen. 2 uur lang heeft die man geprobeerd het door te steken. Uiteindelijk is het hem gelukt. Ook hij had het zweet in de handen staan en wist niet meer hoe en wat. Opeens schoot het vijltje door, een vlijmscherpe pijn trok mijn tand. Na nogmaals gereinigd te hebben, werd de tand met een noodvulling afgesloten.  Bleek dus dat de normale mens een wortelkanaal heeft van 2 mm. Bij mij is niets normaal en dus heb ik een wortelkanaal van 2.8 mm lang.( waarmee wederom bewezen is dat ik niet normaal ben!!)  Dat heeft mijn tandarts dus niet gereinigd en dat is dus weer gaan ontsteken.Na de nodige goede adviezen mocht ik vertrekken, hoefde ook niet te betalen want hij zou dit opnemen met mijn eigen tandarts en de verzekering.
Met een gezicht als Rocky Balboa na een titelgevecht en rode ogen van het huilen, kramp in benen en pijn in de rug van de spanning liep ik de behandelkamer uit, Daar zaten 5 mensen al twee uur te wachten op mijn held die me van mijn pijn af heeft geholpen. Die mensen waren niet blij met mij, en uitten dat dan ook. Ik heb alleen maar geglimlacht en gezegd dat hij er vandaag erg veel zin in had. Twee van deze goochemerds, trokken enigzins wit weg en ik liep de praktijk uit, het avondzonnetje in. Met mijn dikke lip en gezwollen gezicht heb ik in de auto nog effe zitten janken.
Maar goed, ik ben die man zowat van dankbaar!
Ik heb gewoon kunnen slapen en vandaag is het allemaal weer wat geslonken. Alleen zit er een scheur in mijn lip van het openhouden van de mond en doet mijn kaakgewricht pijn. Maar jongens wat ben ik opgelucht dat ik mezelf heb overwonnen.
And the winner is..Me!

4 opmerkingen:

  1. Als je zoveel pijn hebt dat je graag naar de tandarts wilt dan is dat al een overwinning. Onze tandarts is snel en verteld precies wat ze gaat doen, stopt als je gezicht vertrekt en zegt ook eerlijk dat het even pijn kan doen. Gek genoeg ben ik nu niet meer zo bang voor de tandarts, ook ik heb nog trauma's van dokter Chong, altijd die Chinezen die je pijn den he? Sterkte met het bekkie, zou je niet overstappen naar de noodtandarts? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jaa daar ben ik wel over gaan nadenken. Heb woensdag een afspraak staan met de mijne. Zal eens zien wat hij hierover zegt.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Na dit verhaal gelezen te hebben zou ik snel van tandarts veranderen. Ik ben ook niet zo'n held bij de tandarts en heb inmiddels al mijn kiezen laten vervangen door kronen. Zo hoop ik minder ellende te krijgen. Ik heb ook altijd een van de eerste dagen van mijn vakantie iets met mijn tanden, zodat ik al heel wat spaanse en franse tandartsen heb meegemaakt. Soms denk ik wel eens stiekem aan een gebit hahahaha. Dan ben je tenminste wel van alle ellende af. Intussen geef ik kapitalen uit om met kronen toch maar te voorkomen, een gebit te krijgen. Pfffffffffffff wat maken we ons het zelf toch vaak moeilijk he?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, die tandartsbus heeft meer kwaad dan goed gedaan. Mijn trauma gaat zelfs zover dat ik me er niets meer van kan herinneren behalve de stress van het wachten vooraf en dat ene beeld van een lotgenote die op een bankje in de bus zit te wachten en uit haar mondhoek sijpelt een straaltje bloed...
    Gelukkig heb ik nu een goede tandarts die het een erezaak vindt om mijn gebit te renoveren, maar dat komt vooral omdat hij een hongaarse vrouw heeft en ik een half- hongaarse man en dat schept blijkbaar verplichtingen.
    Leuke blog!!!

    BeantwoordenVerwijderen