Tuinparadijs

Twee zwetende mannen in werkkleren met bijbehorende helmpjes en kwaadaardig uitziende machineriën lopen door mijn tuin.Vanmorgen stonden daar nog vele reeds jarenlang onverzorgde en overjarige planten struiken en bomen. Inmiddels is het een grote woestenij. Waar eens bomen stonden lijken nu meteorieten te zijn ingeslagen. Waar struiken stonden kijken zielige vergeten sprietjes eenzaam in het rond. Een van die mannen heeft naar eigen zeggen een goddelijk atletisch lichaam, let wel als vriend van de familie wordt hij met zijn 2. meter eerder gezien als mobiel klimrek, maar dat terzijde.
Dit goddelijk atletisch lichaam hing vanmorgen aan een touw in mijn 6 meter hoge Tuja. Weg Tuja, hopla en welkom gat in de aarde. Manlief (zwetende man nummer 2) loopt door de tuin en ragt alles bij elkaar dat in de versnipperaar kan. Inmiddels zijn wij dan ook trotse eigenaars van een berg mulsen van bijna 2 meter hoog en een metertje of 2 doorsnee (mag het ook een beetje meer zijn?) Elke twintig minuten doet er zich wel een dilemma voor: Wil je wortels van de grote boom bewaren om een wal mee te maken? Wil je de zand die overblijft van het egaliseren ook alvast op de wal hebben. Wat wil je met het terras? Enfin allemaal dingen waar ik wel een antwoord op weet maar waar ook weer een prijskaartje aanhangt.
Ik laveer tussen kosten en kunst en probeer het beeld dat ik voor ogen heb zoveel mogelijk te benaderen.
Ik denk al aan de fruitbomen die we gaan planten en de hortensias die volgend jaar in overvloed zullen bloeien. En aan mijn tuinhuisje dat achter in de tuin een mooie blikvanger zal gaan worden.
Ik ben een tevreden mens: twee zwetende mannen in mijn tuin, een berg mulsen, en een tekening van hoe mijn tuin gaat worden.

Komen jullie eens kijken als hij klaar is??