Haaaaaaamsteren!

Gisteren werd onze jongste twaalf jaar en dat betekende dus het aanschaffen van een verjaarscadeau. Op haar verlanglijstje stond als eerste vermeld een cavia! En als ze die niet zou krijgen dan zou haar leven verwoest zijn. (en letterlijk stond erachter SIRIUES ..geen typfout).
Cavia's en ik gaan niet samen. Zal wel te maken hebben met het knuffelgehalte van die mislukte Guinese Varkentjes. Maar ik heb het niet op ze!. Zenuwachtige kriebelmiepjes zijn het die bij het minste of geringste gedoe gaan piepen, poepen en plassen.
Maar het is voor de opvoeding van Gioya wel goed om de verantwoording te hebben over een levend wezentje. En dus gingen we gisteren naar de Boerenbond. Om daar eens te kijken naar een of ander knaagachtig wriemelend iets. Inclusief kooi en toebehoor leek ons dat een gepast cadeau. Daar aangekomen zagen we punkcavia's (och wat lief, die wordt het...neeeee!) Knijntjes met hangoren (ooooeeee poepig..die dan?? Neeeee!) En uiteindelijk dan een witte Goudhamster ( Hoe dat kan ben ik nog aan het uitvogelen, dat goud heb ik nog niet gevonden en voor mij is het een mislukte rat zonder staart) Maar goed, dat was het compromis. Een hamster, klein genoeg voor de kooi, stil genoeg en zonder veel gedoe te houden en last but not least. redelijk hufterproof. Aangezien de levensverwachting van deze beestje max 3 jaar is, had ik ook zelf wel het idee dat we dit als familie van 6 personen met 2 katten en veel aanlopers, er nog wel bij konden hebben. Het witte beestje werd voortvarend uit de kooi geplukt en beet de medewerker in de hand. (jesses nu al dacht ik nog!)  Deze volleerde dierenvriend liet het beestje dan ook acuut uit zijn klauwen vallen, en witte mislukte rat maakte zijn eerste vliegreis ever. Namelijk anderhalve meter recht omlaag op de voeten van de dierenmenner. Hij vinger in de mond, Wit ding op de grond in shock. Nu blijken ze dat makkelijk te kunnen hebben, volgens hem! Maar mijn geloof in hem was enigszins geschonden na deze toch wel erg woeste aanval op mijn toch al niet zo overtuigde hamsterinstelling!
Nadat de handleiding was uitgelegd aan dochterlief (wat moet je doen qua verzorging wat kan wel en wat kan niet...moet ik deze man nog serieus nemen??) wilde ik van mijn jongste telg een zwart op wit verklaring van de volgende feiten.
1. de verzorging van naamloze hamster ligt bij haar.
2. Er is geen enkele reden om de verzorging niet te doen plaatsvinden.
3. Een keer in de week dient het hamsterhuis te worden gekuist.
Nadat ze had beloofd dit echt te doen en ook heel goed te doen, werd het beest in de kooi gedaan, en knaagde direct een zuignapje door (pfff) en kooi en inhoud en bijhorende zooi werden betaald en gingen mee naar huis.

De naam van het witte monster was een ander probleem. Hoe noem je een mislukte rat. Mijn oudste dochter heeft het vaak over geniale shit en dus was de afkorting GS een optie. Ik vond Juup wel een leuke naam, en Gioya zelf kwam met de naam Dodo, vanwege de dappere vliegactie in de winkel. So Dodo it is.. Dodo loopt over handen, rent zich suf in het rad, slaapt zich helemaal onnozel en is best wel lief. Hier een foto van het onderwerp van dit verhaal!!








Dus in Huize Weltevree gaat alle aandacht uit naar een kleine mislukte witte rat zonder staart die eigenlijk een goudhamster is die niet goud is maar wel lief.
Pfff het is me toch wat!!

Old Friends

Zo'n 14 jaar geleden vertrok mijn vriendin Melanie met haar man Rick en haar kinderen vol goede moed naar Amerika. Nar Phoenix Arizona. Wij hadden een vriendschap die zeer ongewoon was te noemen.Een klik hadden we die niet verder te omschrijven was als soulmates.
Natuurlijk wenste ik haar toen alle succes en liefs in haar nieuwe thuisland, maar verdriet was zeer zeker aanwezig. Na een tijdje ben ik nog eens op bezoek geweest in Phoenix. Dat was geweldig..provinciaaltje in wereldstad! Wijdt ik nog wel eens een blogje aan.
Op een gegeven moment zijn ze wederom verhuisd naar Koeweit vanwege het werk van haar man. Toen ben ik haar kwijtgeraakt. Ongeveer 12 jaar lang was ze onbereikbaar en wat ik ook deed ik kon niet achter haar verblijfplaats komen. Afgelopen maand vond mijn man haar op Facbook. Ik heb haar een berichtje gestuurd en zelf als de sodemieter een account aangemaakt. Gaat op een gegeven moment de telefoon...en hoor ik aan de andere kant....(in het duits) ....waaaaaaah juliie hebben nog steeds hetzelfde telefoonummer! Er ging een schok door me heen, ik kreeg kippevel...tranen stonden in mijn ogen...ik herkende haar stem. Het was Melanie!! Wat geweldig dit!
Gisteren hebben we elkaar voor het eerst sinds al die jaren weer ontmoet. Er was niets veranderd, we beppen nog steeds in het duits en engels en alles ertussen in. We hebben geknuffeld, verteld over de afgelopen jaren, alle mooie dingen alle minder mooie dingen. Ongelofelijk, dit is geen toeval, toeval bestaat niet! Het feit alleen al dat ze gewoon naast me zat en dat we elkaar konden aankijken en gewoon genieten van elkaars aanwezigheid.
Het was gisteren dus een topdag, een dag met een sterretje , een dag om niet te vergeten.

 Hier zijn we samen, uit eten  bij de Griek! Lekker gegeten, maar meer gekletst dan gegeten.
Ze woont nu in Belgie en in ga haar binnenkort bezoeken,ze woont maar 80 km van me vandaan!
Me so happy.

And the winner is.....

Ik heb een trauma als het op tandartsen aankomt. Als kind hadden we de tandartsbus die 2 keer per jaar voor school kwam rijden om alle kindjes te martelen. Als je de leerling was die als laatste op de lijst stond. omdat je nou eenmaal een achternaam had die met een van de laatste letters in het alfabet begon dan was je de "ties"!
Ik dus...!
Zo is het me dus overkomen dat 4 mensen mij vasthielden om ervoor te zorgen dat het chinese martelaarswerktuig (genoemd Dokter Chong) me een tand kon boren. Ja dat ging dus gruwelijk mis. Ze hebben me in de tong geboord. Het bloed spoot eruit en mijn vertrouwen in de mensheid en dan meer specifiek de tandartsen was met het verdwijnen van mijn bloed ook voorgoed verdwenen. Ik ga inmiddels trouw naar mijn tandarts om erger te voorkomen..maar als angstpatiente schijt je dus 4 kleuren bagger zo'n 2 dagen voor de afspraak, vooral als je dan ook nog slechte tanden hebt. (na 4 bevallingen schijnt dat normaal te zijn).
Vrijdag ben ik bij mijn eigen tandarts geweest voor een vermeende (ja je leest het goed!) tandvleesontsteking. "Spoelen met Chloorhexidine dan komt het allemaal in orde!" Ik hoor het hem nog zeggen. Niks kwam er goed. De pijn werd steeds erger en de zwelling ook. Notabene bij een tand die al 3 keer een wortelkanaalbehandeling heeft gehad. Nadat ik gisteren om 4 uur in de middag al reeds 6 tabletten brufen had gehad, a 400 milligram was ik er wel klaar mee.
De weekenddienst (vrijwillig) gebeld en ik mocht om 18.30 komen. Pff gelukkig maar dacht ik nog.
Ik was gelukkig direct aan de beurt en mocht mijn mond openen voor een mij volkomen onbekende tandarts (stap 1....controlefreak overwinningsstapje). Na een korte blik in de mond zei hij heel opgewekt: O ik zie het al, effe een foto maken."Op dat moment was ik er nog van overtuigd dat het met een klein sneetje in het bultje gedaan zou zijn. Maar neeeee hoor. Op de foto was zichtbaar dat boven de reeds dood verklaarde tand zich een enorme hoeveel troep en druk had opgebouwd. Ik zou een endo krijgen. Een watte?? Een wortelkanaalbehandeling. Waarop ik natuurlijk aangaf dat ik er al drie bij die tand had gehad. Nou hij verwedde er 100 euro voor dat dat niet zo was. (die heb ik trouwens wel gewonnen, maar krijgen zal ik ze wel niet).
Inmiddels was mijn stressniveau gestegen tot trillen en hijgen en moest ik dus heel goed bij mijn positieven blijven om hier in toe te stemmen.
Uiteindelijk ging hij aan de slag met de verdoving. Als always...werkt die niet, omdat mijn systeem blijkbaar niet vatbaar is voor normale verdovingen en pijnstilling. Hij begon met boren (aaargh dat geluid alleeen al) en ik lag zo gespannen als een boog in de stoel. Hij vertelde netjes wat hij allemaal ging doen en de tranen begonnen te rollen over mijn wangen. De ontzettend lieve assistente, stond mij met zakdoekjes en een ferme hand terzijde (meiske zal vandaag wel bij de eerste hulp zitten met een gekneusde hand). Het begon nu echt pijn te doen ondanks het bijspuiten. En daar kwamen ook al de gevreesde vijltjes om het kanaal te reinigen.
Kanaal open, raggen met dat vijltje, troep eruit, spoelen met chloor en klaar, dacht ik nog. Nou ik zal het in een paar woorden samen vatten. Hij heeft 28 vijltjes moeten gebruiken om het kanaal, dat door de ontsteking die dus nooit weg is geweest, schoon te krijgen. 2 uur lang heeft die man geprobeerd het door te steken. Uiteindelijk is het hem gelukt. Ook hij had het zweet in de handen staan en wist niet meer hoe en wat. Opeens schoot het vijltje door, een vlijmscherpe pijn trok mijn tand. Na nogmaals gereinigd te hebben, werd de tand met een noodvulling afgesloten.  Bleek dus dat de normale mens een wortelkanaal heeft van 2 mm. Bij mij is niets normaal en dus heb ik een wortelkanaal van 2.8 mm lang.( waarmee wederom bewezen is dat ik niet normaal ben!!)  Dat heeft mijn tandarts dus niet gereinigd en dat is dus weer gaan ontsteken.Na de nodige goede adviezen mocht ik vertrekken, hoefde ook niet te betalen want hij zou dit opnemen met mijn eigen tandarts en de verzekering.
Met een gezicht als Rocky Balboa na een titelgevecht en rode ogen van het huilen, kramp in benen en pijn in de rug van de spanning liep ik de behandelkamer uit, Daar zaten 5 mensen al twee uur te wachten op mijn held die me van mijn pijn af heeft geholpen. Die mensen waren niet blij met mij, en uitten dat dan ook. Ik heb alleen maar geglimlacht en gezegd dat hij er vandaag erg veel zin in had. Twee van deze goochemerds, trokken enigzins wit weg en ik liep de praktijk uit, het avondzonnetje in. Met mijn dikke lip en gezwollen gezicht heb ik in de auto nog effe zitten janken.
Maar goed, ik ben die man zowat van dankbaar!
Ik heb gewoon kunnen slapen en vandaag is het allemaal weer wat geslonken. Alleen zit er een scheur in mijn lip van het openhouden van de mond en doet mijn kaakgewricht pijn. Maar jongens wat ben ik opgelucht dat ik mezelf heb overwonnen.
And the winner is..Me!