woensdag 22 december 2010

Wafeldrama

In de dagen voor de kerst is het een traditie dat we wafels bakken. In het kader van zelfstandige werkhouding vond ik het vooraf een geweldig idee om de jongsten erbij te betrekken. Ik had beter moeten weten. What was I thinking? Alleen al het feit dat je iets doet dat meer dan 6 stappen in een bepalende volgorde bevat, betekent dan dus ook dat je die stappen in 348 ministappen moet opdelen, wil het grut in staat zijn te snappen waar we mee bezig zijn. Neem nou alleen al het eieren splitsen. 8 eieren splitsen is vragen om 8 potentiĆ«le drama's. Ieder ei moet namelijk een eigen behandeling krijgen zodat er geen enkel spatje eigeel in het wit komt, want anders krijg je geen mooi gesteven eiwit. Wat natuurlijk ieder zich zelf respecterende Jamie Oliver dient te weten. Helaas is een van mijn kids behept met de instelling ZELLUF DOEN.  Niks mis mee zou je denken. Neu idd lang leve de zelfstandigheid, totdat blijkt dat deze mop behept is met de erfelijke afwijking.... overschatting. ja ja heeft ze van haar moeder! Enfin na een ei voor te hebben gedaan, zag je de zin letterlijk afzakken. Dus moeders to the rescue. De andere minidame (14 jaar) is ondertussen bezig met het schuimig roeren van de suiker en de boter, wat godzijgeloofdengeprezen zonder verdere calamiteiten verloopt. Het zeven van het meel levert een mistbank op die verder zicht op de activiteiten elders in de keuken enorm bemoeilijkt. (waar is de ANWB als je hen nodig hebt). Ik laat het stel even samen in de keuken en ga even op de frisse lucht, en zie voor mijn ogen een tafereel ontstaan dat zijn weerga niet kent. Geloof me, meiden in oorlog, nie fijn nie! De ene verwijt de andere dat ze zich als moeder gedraagt waarop de ander zeer gevat reageert met de woorden....ik ben je moeder ook. Waarop nummer een dan weer het antwoord heeft dat zorgt voor een vulkanische acitiviteit. "Dan ben ik dus het kind van jou en je liefje" Kaboem klets pets, kledder, tut, misselijk kind, ja jij weer, en jij dit en jij dat en pfff. Ik kies ervoor om pedagogisch didactisch niet in te grijpen en deze beker aan mij voorbij te laten gaan. En zowaar..het lost op. Inmiddels zijn we zo halverwege het proces van het bakken en heeft de ene de andere op nonactief gezet, welliswaar met een gouden handdruk (een wafel met poedersuiker) en is alleen bezig met bakken. De ontvanger van de wafel loopt als een volleerde Herman de Blijker zo nu en dan de keuken in om en aantal gevatte opmerkingen te maken over het bakproces. Maar tot nu toe is niets verbrand en zijn er geen echte kwetsures te betreuren, en ik??
Ik zit achter de computer een blog te schrijven. Must have done something right.....waffles are delicious!! Keuken is een waar slagveld en de kinderen zijn effectief bezig geweest. Beslag op de gordijnen, en op de afzuigkap. Maarrrrrr we hebben wafels...en morgen weer bakken...want met ons gezin van 6 mensjes en diverse aanwaaiers, zijn 36 wafels natuurlijk veeeel te weinig. Moet nog effe dadelijk een uurtje worstelen met de minidames om de keuken weer aan kant te krijgen. Maar ach we hebben wafels toch??

1 opmerking:

  1. Hahaha, zie het al helemaal voor me. Ik heb hier ooit mijn dochter pepernoten laten bakken met een vriendin en kan me herinneren dat alles volzat met kaneel toen de dames erachter kwamen dat het leuk was om wat kaneel in je mond te doen en dan te blazen pfffffff!!!! Als ik dus aan zelf bakken denk, denk ik aan kaneelwolkjes.

    BeantwoordenVerwijderen